زمستــ ــــ ــــ ــان گذشته است ،

گل ها شکفته اند باز زمان نغمه سرایــــــــــــی فرا رسیده است ،

و تو، ای کبوتر زیبــ ــــ ــــ ــای من که در شکاف صخره ها و پشت سنگها پنهان هستی

بیرون بیا و بگذار صدای شیـــــــــرین تو را بشنوم و صورت زیـــــــــــبایت را ببینم ،

زیرا اکنون زمســــ ـــــ ـــــ ـــتان به پایان رسیده است ...

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام ، دوست می دارم .

تو را به جای همه روزگارانـ ـــ ــــ ــ ـــی که نمی زیسته ام ، دوست می دارم ...

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای خاطر نخستین گلــ ـــ ــ ــها .

تو را به خاطر دوســـ ـــــ ــــ ـــت داشتن ، دوست می دارم .

تو را بجای همه کسانی که دوست نمی دارم ، دوســ ــــ ــت می دارم .

سپـ ـــ ـــ ـــیده که سر بزند در این بیشه زار خزان زده ، شاید دوباره گلـ ـــ ــی بروید

شبیه آنچه دربــ ــــ ــ ـــ ـ ـهار بوییدیم،

پس به نام زندگی هرگز مگو هـــ ـــــ ــ ـــرگز ...

 

   

 

 

     

نظرات شما عزیزان: